Op   27   januari   zag   ik   voor   het   eerst   een   klein beetje    sneeuw    en    ontsnapte    ik    met    een    flinke sprong   naar   Ada’s   plantentuin.   Ik   was   net   lekker aan   het   wroeten   toen   ik   haar   hoorde   en   stoof terug    naar    dat    gedeelte    van    de    tuin    waar    wij varkens     mogen     rondlopen.     Nog     gauw     even voelen   met   mijn   nek   of   ik   de   sprong   kon   wagen en ja hoor ik zweefde zo over het hek.

Op   8   februari   was   het   een   dieptepunt   in   mijn   leven. Brr   wat   een   kou   en   nattigheid.   Truf   kwam   helemaal niet meer buiten en ik na die ene keer ook niet meer.

Op   8   maart   werd   ik   2   jaar   en   dat   werd   gevierd. Truffel   mocht   ook   op   het   feestje   komen   en   volgens tyraditie   kregen   we   pannenkoeken   met   pindakaas. Huppie    het    konijn    kreeg    een    extra    worteltje    en toen   waren   we   allemaal   blij.   Ik   ben   nog   jong   en snel   en   had   dus   als   eerste   mijn   lekkers   op.   Ik   wilde de   rest   uit   Trufs   bak   ook   wel,   maar   dat   vond   hij niet goed.

Een   paar   dagen   later   kreeg   ik   van   Cato   een zakje   eikels   en   2   hele   mooie   tekeningen   nog voor   mijn   verjaardag.   Op   de   eerste   sta   ik,   het feestvarken   en   op   de   tweede   staat   ook   Truffel erbij, dat kun je wel zien want die is het grootst. Dat     vonden     we     allebei     een     reuze     leuke verrassing. Dank je wel Cato.